Een tripje door het zuiden van Nieuw-Zeeland

Hallo allemaal. Hier weer een nieuw reisverslag van ons!
We hebben weer veel gezien en hebben nog maar een half uur internet over dus hopen dat het lukt!

In het laatste reisverslag zaten we in Queenstown en waren we nogal moe van ons reisje om de wereld heen, en gelukkig zijn we nu weer helemaal opgeknapt!
Na een aantal dagen in Queenstown doorgebracht te hebben, en langer uitgeslapen te hebben dan de mensen die sochtends om half 6 dronken hun bed in doken zijn we dan uiteindelijk weer op de Stray bus gestapt.
Om 5 over 7 sochtends zouden we opgehaald worden voor het hostel en zouden we vertrekken naar Milford, wat bekend staat als 1 van de mooiste plekken van Nieuw-Zeeland. Wij waren dus erg benieuwd wat we daar zouden gaan aantreffen! een half uurtje later dan gepland kwam de bus uiteindelijk aan en nadat we onze tassen in de bus hadden gegooid waren we weer op reis! Melissa en ik hadden onze reis al zo gepland dat we 3 dagen in milford zouden blijven omdat het er zo mooi was dus dan hadden we genoeg tijd om wandelingen te maken. Eenmaal onderweg hoorde we van de chauffeuse dat het misschien niet zo heel handig was om 3 dagen in Milford te blijven. Het bleek er redelijk back to basics te zijn. Die term hadden we al vaker gehoord, en als ze hier "back to basics" in 1 adem noemen met de naam van het hostel, weet je dat je verkeerd zit. we besloten dus om maar 1 nacht te verblijven in het hostel in Milford waar we achteraf (uiteraard) geen spijt van kregen.

We hadden ons opgegeven voor een cruise door de Milford Sound. Een fjord gevuld met zeewater en stijle kliffen die recht uit het water oprezen en pas na 600 tot soms wel 1300 meter stopten. toen we aankwamen was het in de Milford Sound redelijk goed weer als we de tour-operator mochten geloven. In Milford regent het namelijk tussen de 20 en 150 millimeter regen....per dag. Dat is soms dus meer dan in NL in een maand. We mochten ons dus zeker gelukkig prijzen met een zwak zonnetje en wat wolken. We konden zelfs de top van hoogste klif zien, wat erg spectaculair was! Eenmaal op de boot stonden we met de mensen uit onze bus en gelukkig was het niet zo druk dus we konden alles goed zien. Een man op de boot legde ons uit wat we allemaal om ons heen konden zien en legde uit dat veel van de watervallen die we konden zien " tijdelijk" waren. Niet zo heel gek natuurlijk, aangezien er bij een waterval meestal water komt kijken en het dus niet elke dag zoveel regent.
Wat we erg bijzonder vonden was toen de man ons liet schatten hoe diep het was, zo'n 20 meter van de kant af. Mensen gokten op zo'n 10-20 meter en een enkeling zelfs 60 meter. Nou is het dus zo dat wat je hier boven water ziet, onder water precies hetzelfde was. op 20 meter van de kant was het dus al meer dan 160 meter diep. De boot was dus in staat om recht onder de watervallen te varen en zelfs met de voorkant de kliffen aan te raken zonder vast te lopen. Ondanks dat het droog was werden veel onoplettende mensen(vooral aziatische mensen die vooraan door de lens stonden te kijken van hun dure spiegelreflex camera, en dachten "verrekte loempia, ik wist niet dat mijn lens zo ver kon inzoomen") toch nog nat doordat de boot onder de watervallen ging varen.

Even later hadden we nog het gezelschap van een groep Bottlenose dolfijnen. Ze haalden allemaal kunstjes uit voor de boeg van de boot en lieten ons daarna weer alleen achter, tussen de hoge klippen van de Milford sound. We zijn de hele Sound doorgevaren naar de Tasman zee waar de golven flink tegen de boot aan beukten door de harde wind. Milford sound is 1 van de 2 Sounds die bezocht mag worden door publiek. de andere 12 zijn allemaal verboden toegang. Erg mooi dat ze het hier dus willen houden zoals het dus allemaal bedoeld was.
Hierna gingen we weer terug naar het vaste land waarna de bus weer verder reed naar onze accomodatie in Milford.
Inmiddels was het gaan regenen en het bleef met bakken uit de lucht komen, een nederlands buitje is er niks bij!

Aangekomen in onze accomodatie voor de nacht bleken we te slapen in cabines die je zelf warm moest houden door een haardvuur te maken. Als echte padvinders zijn we dus een vuur gaan maken en binnen een half uur was het 15 graden warmer. Hoppa, alweer een overwinning. Voor het vuur hebben we de rest van de avond kaartspelletjes gedaan, muziek geluisterd en yahtzee gedaan. Terwijl het bleeeeeef regenen waren we toch maar blij dat we hier geen 3 dagen gebleven waren.

De volgende ochtend zijn we naar Te Anau gegaan. een plaatsje op zo' 2 uur rijden van Milford. We besloten om onze 3 dagen daar te besteden en daar een mooie wandeling te maken. Daar hebben we een deel van de Geat Walk gedaan, namelijk de " Kepler track". Origineel gemaakt om te zorgen dat de Milford Track en Routeburn Track( overduidelijk de populairdere) minder druk bezocht werden. We hebben langs een mooie meer gewandeld in een bos wat iets weghad van een regenwoud. alles was begroeid. er groeiden zelfs bomen op bomen, die op hun beurt weer lianen en mos begroeing hadden. Erg boeiend dus!

Na 3 dagen zijn we weer weggegaan met de bus vanuit te Anau. We gingen richting Stewart Island. Het minder bekende " grote" eiland van Nieuw-Zeeland. Het eiland word gebruikt als natuurreservaat omdat hier de minste roofdieren leven. de dag dat we naar Stewart Island gingen was het heel winderig . De zee tussen het zuidereiland en Stewart Island staat al bekend om zijn hoge golven. Achja, je moet er toch wat voor over hebben. Over de reis zelf valt niet zoveel te vertellen, behalve dat Martijn geluk had dat hij 2 keer van zijn lunch kon "genieten" . Na een uur op de boot kwamen we eindelijk aan op het vaste land. We liepen naar het hostel waar we geluk hadden en een kamer voor onszelf kregen voor dezelfde prijs. Dat was wel een meevaller! We hoorden van iemand dat als je hier savonds erop uit ging in het donker dat je dan wel eens kiwi's kon tegenkomen. Dus in de regen begonnen we aan onze trip door een donker bos met 1 zwaklampje. Dat had misschien iets beter voorbereid kunnen worden, maar ach, misschien vinden die kiwi's licht wel helemaal niet leuk, dus half op de tast liepen we door het bos. Maar wacht even. Hoe gaan wij kiwi's zien in het donker, als we ook al niet eens door het bos kunnen lopen? hmm.. toch maar met de zaklamp aan lopen! Helaas hebben we geen kiwi's kunnen spotten, maar hebben we wel een leuke wandeling gehad. De volgende ochtend was het een stralende blauwe lucht dus we besloten een mooie wandeling te maken. En mooi was tie! Lang geleden dat we in Nieuw-Zeeland echte zandstrandjes hebben gezien met lekker weer. Hier hebben we ook hele mooie foto's van gemaakt! Die middag zou onze ferry weer vertrekken richting het vaste land dus een hele lange wandeling konden we helaas niet maken.
Martijn was alleen bang voor hoge golven alleen door het lekkere weer bleken ze toch niet zo hoog te zijn! Dat is mooi, dan kan er vanavond een biertje in omdat het koninginnedag is! Want ja, wij willen onze koningin ook nog een laatste dienst bewijzen! Op de ferry was het lekker rustig en hebben we lekker muziek geluisterd op Martijn zijn telefoon. Hij had ook goedkoop gegeten zodat het niet zonde zou als als het...ja je snapt het wel.
Aangekomen aan het vaste land hadden we veel zin om vanavond in Queenstown met andere nederlanders koninginnedag te vieren. Dat zou vast heel gezellig worden. Maar eenmaal in de bus aangekomen bleek dat Martijn zijn telefoon niet meer in zijn tas zat, en ook niet in z'n zak. Ojee!
Ondanks dat we vrijwel zeker wisten dat hij in zijn tas had gezeten toch even teruggegaan naar de ferry. Misschien was hij naast z'n tas gevallen. Maar helaas, er was nergens een teken van de telefoon te bekennen. Dus maar terug naar de bus en hopen dat hij hier gevonden word en we hebben ons nummer achtergelaten zodat ze ons konden bellen.
In Queenstown besloten we aangifte te doen bij de politie van diefstal. De telefoon moest in iemand anders bezit zijn, dat wisten we zeker. Het feit dat hier zo weinig word gestolen in Nieuw-Zeeland hielp alleen niet. De man geloofde mijn verhaal niet ookal zei ik dat ik zeker wist dat hij in mijn tas had gezeten. Hij wilde me geen " stolen-report" geven, alleen een "lost-property" report.
Dacht t dus ff niet! We hebben wel het lost property report ingevuld maar we lieten het er niet bij zitten. We hebben Vodafone gebeld en zij gaven aan dat de telefoon in gebruik is geweest nadat ik heb heb verloren. 1 uur erna zelfs. Dit hebben we laten uitprinten bij de Vodafone winkel en we zijn teruggegaan naar de politie. De man die ons eerst niet geloofde keek ons niet meer aan, maar zijn collega daarentegen nam ons wel serieus en heeft mijn aangifte opgenomen. Fjoe. Nu alleen zeer jammer dat de verzekering niks dekt dus in principe was het "lost property" report genoeg geweest als ze hem hadden gevonden.

Maar het was koninginnedag dus we zouden hoe dan ook een feestje vieren. Dit hebben we gedaan onder het genot van wat biertjes en in 2 verschillende bars. Alle nederlanders en dronken buitenlanders kregen de nederlandse vlag op hun wangen, dus aan het eind van de avond liep heel Queenstown met vlaggetjes op de wangen. Net als thuis, alleen hadden de meeste hier geen idee waar de kleuren op hun wangen precies voor stonden. In Queenstown hebben we vooral veel geregeld voor de gestolen telefoon en de laatste dag hebben we " kijke kijke nie kope" geshopped. Dat was wel erg gezellig. In totaal zijn we weer 3 dagen in Queenstown gebleven.

De volgende dag gingen we met de bus weg naar Mt Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Lonely Planet zegt dat hij ruim 3700 meter is en de busschauffeur zei dat hij 2700 meter is. Nou kan het zijn dat er door de erosie het een en ander veranderd in de hoogte van een berg, maar wij hebben op school geleerd dat de meeste bergen net zo snel groeien als afslijten. Wij houden het in ieder geval op 3700 meter, aangezien mensen hier komen trainen voor Mount Everest. Hier hebben we besloten om 3 dagen af te stappen van de bus omdat het ons mooi leek om er een wandeling te maken.

De eerste dag dat we aankwamen hebben we gelijk een wandeling gemaakt. Het weer was zo lekker dat we de Gletsjers op de bergen goed konden zien dus op het moment dat onze spullen in de kamer lag zijn we gelijk weggegaan. We gingen wandelen met een fanatieke gozer uit Canada die wel houd van een wandelingetje op z'n tijd dus over niet op tijd terugkomen hoefden we ons geen zorgen te maken.
tijdens het wandelen kwamen we steeds dichter bij de met gletsjers bezaaide bergen en toen we eenmaal om de berg waren hingen er helaas veel wolken om Mt Cook heen. Heel jammer maar aangezien het weer hier in minuten kan veranderen was het wel de moeite waard om te wandeling voor te zetten en te kijken wat er zou gebeuren. Aan het einde van de wandeling kwamen we bij een gletsjermeer. De terugtrekkende gletsjer konden we vanaf hier goed zien en de afgebroken ijsschotsen dreven in het water alsof we op de noordpool liepen. We misten alleen de ijsberen nog. Het weer begon hier duidelijk te veranderen en binnen 15 minuten waren zowat alle wolken verdwemen zodat we de top van Mt Cook goed konden zien. Wat een uitzicht.
Deze wandeling, en deze plek staat vanaf nu op onze #1 van Nieuw-Zeeland. Als het de andere dagen niet had geregend hadden we de wandeling zo nog een keer gedaan, zo mooi was het. Ook is het hier niet zo massa toeristisch dus je hebt gewoon lekker de tijd voor jezelf om op je eigen tempo te lopen.
In de bergen word het alleen snel donker dus het begon al te schemeren toen we aan t einde van de wandeling waren. Toen moesten we alleen nog 2 uur teruglopen! OEI, waarom liep die Canadees dan ook zo sloom! Neehoor, het word gewoon iets sneller donker in de bergen. We begonnen terug te lopen en aan het einde, toen het pas nog heel makkelijk was te belopen werd het pas echt pikkedonker. Gelukkig weerkaatste de sneeuw achter ons op de bergen nog wat restlicht en zijn we veilig in het hostel aangekomen.
De volgende dag was niet zo heel interessant. we zijn de hele dag binnen gebleven en omdat het zo rustig was konden we de films kijken die we zelf wilden in de TV ruimte met 12 fatboys. We hebben dus echt een relax-dag gehouden! Ook vandaag was het weer niet zo jofel dus hebben we niet zoveel gedaan. We hebben wat gelezen, naar buiten gekeken en op ons balkon gezeten en ondanks de regen toch nog een beetje genoten van het uizicht. Morgenochtend vertrekken we hier weer om 10 uur sochtends om vervolgens weer af te stappen bij Lake Tekapo. Een naar het schijnt bijna lichtgevend blauw meer. Hier zullen we 2 nachten verblijven om daarna naar Ragitata te rijden. Dit is het heuvellandschap waar veel Lord of The Rings scenes zijn gefilmd. We zijn hier wel erg benieuwd naar! Als we daar weer vertrekken op 9 mei komen we dezelfde dag nog aan in Kaikoura waar we worden opgepikt om te gaan WWOOFen.
Wij hebben er in ieder geval heel veel zin in, al weten we niet zo goed waar we precies zin in hebben aangezien we nog niet weten wat we precies moeten doen, maar dat gaat goedkomen.
Als we aan het WWOOFen zijn hebben we hopelijk internet om jullie op de hoogte te houden van de recente boerenroddels en welke koe het leukst moeeee't.

Dag allemaaal!

xxx Melissa en Martijn